Franciscus dúrft. Je kunt veel zeggen van de kerkvorst van Rome, maar niet dat hij bang is. Niet alleen omdat hij geen kogelwerend vest wil dragen, maar ook omdat hij geen blad voor de mond neemt. „Er is sprake van een wereldwijde oorlog die uit is op de vernietiging van het huwelijk”.
De paus was vorige week zaterdag op bezoek in Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Dit keer was er geen keurig afgewogen toespraak maar ging hij een uur lang in gesprek met een aantal kerkgangers. Irina, een moeder van twee kinderen, vroeg de paus wat hij vond van de moderne inzichten rond seksualiteit zoals de gendertheorie.
Er is een wereldwijde oorlog gaande tegen het huwelijk en het gezin, stelde Franciscus. „Niet met wapens, maar met denkbeelden.” De paus sprak over „ideologische kolonisatie”, alsof de gendertheorie een duistere macht is die de maatschappij hersenspoelt en zo stap voor stap het huwelijk verwoest.
Franciscus noemde het huwelijk het mooiste dat God geschapen heeft. Dat zullen veel Nederlandse protestanten met hem eens zijn. Ze spreken dan natuurlijk over een paradijsbloem in plaats van een sacrament, maar verder delen ze zijn zorg. Of heeft die ‘ideologische kolonisatie’ inmiddels ook christenen in Nederland aangetast?
Die vraag is niet overbodig, want een paar weken geleden ging een tv-serie van start die Franciscus, als hij het Nederlands machtig was, waarschijnlijk “oorlogstuig” zou noemen. ”Love me gender” brengt vijf mannen en vrouwen in beeld die eerst vrouwen en mannen waren. Deze transgenders vertellen over hun gevoelens, de transitie, de operaties die ze ondergingen en de teleurstellingen bij hun zoektocht naar liefde en een partner.
”Love me gender” is niet de eerste in z’n soort, want begin 2014 bracht Arie Boomsma al een zestal transgenders uitgebreid in beeld in de serie ”Hij is een Zij”. Over Sophie, die vroeger hockeyde bij de heren maar nu bij de dames. En over Freddie, die eindelijk kan zwemmen met ontbloot bovenlichaam.
Boomsma deed dat voor KRO/NCRV, maar ”Love me gender” wordt uitgezonden door de EO. Wat dat betreft geldt hetzelfde als voor de paus: de EO dúrft. De omroep gaat een stap verder dan eerdere documentaires door juist hun zoektocht naar de liefde centraal te stellen. Het resultaat is niet altijd fijngevoelig, maar legt wel de vinger op de zere plek. Dat verdient een compliment, want de hoofdredactie van het RD zou wel een paar keer moeten slikken voor het die invalshoek van transseksualiteit durft belichten. Terwijl dat niet overbodig is, want in reformatorische kring is nauwelijks aandacht voor de worsteling van transgenders. In een grote gemeente met 2000 kerkgangers zitten gemiddeld vijf van die worstelaars – en voeg daar hun ouders maar aan toe.
Het is echter de vraag of zij geholpen zijn met de EO-serie. Terwijl de paus resoluut is in zijn veroordeling, klinkt in “Love me gender” een andere boodschap door. De eindredacteur van de serie zei: „Met dit programma willen we geen mening hebben, maar gewoon naast ze gaan zitten en met ze meeleven.” Tussen de regels door klinkt echter wel degelijk een mening, bijvoorbeeld in de reactie die een kerkganger geeft: „Ik vind dat het normaal moet zijn, in de kerk, tenminste als we geloof hebben dat God ons allemaal gemaakt heeft, dan moet je normaal kunnen denken.” De boodschap van de EO is die van begrip, zonder dat er kritische vragen doorklinken over geslachtsverandering. Dat was best mogelijk geweest, bijvoorbeeld door een transgender aan het woord te laten die zijn lichaam niet wil veranderen, die niet gelooft in de maakbaarheid van liefde maar in de gebrokenheid door de zonde en die vanwege dat geloof worstelt met een leven zonder relatie. De EO zou dan weliswaar de complimenten van andere media en de homobeweging mislopen, maar nog duidelijker een eigen kleur hebben gegeven aan de vragen rond transseksualiteit.
’t Voelt ongemakkelijk, maar dit keer luister ik liever naar Rome. Want behalve oorlogstaal klonk er ook compassie door in de gesprekken van de paus. Franciscus maakte zich boos over ‘ideologische kolonisatie’ in schoolboeken die kinderen voorhouden dat je je eigen geslacht kunt kiezen. Tegelijkertijd sloeg hij figuurlijk een arm om de transgenders, ook als ze hun geslacht hadden veranderd. „Zonde is zonde”, zei hij daarbij, maar desondanks: verwelkom ze, begeleid ze en neem ze op in de gemeenschap van de kerk. „Dat is wat Jezus vandaag zou doen.”
Laat een reactie achter